PRZYMIERZE CZŁONKOWSKIE KOŚCIOŁA CHRZEŚCIJAN BAPTYSTÓW W CHOJNICACH
Ponieważ przyjąłem Jezusa Chrystusa jako swojego jedynego Pana i Zbawiciela [Dz 4:12; Rz 10:9], zostałem ochrzczony na wyznanie wiary w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego [Mt 28:19] oraz pragnę wzrastać w wierze [Kol 1:9-10], służyć innym [Ga 5:13] i upodabniać się do Chrystusa [Rz 8:29], wstępuję w przymierze [2Krl 23:1-3] z innymi członkami Kościoła Chrześcijan Baptystów w Chojnicach. Przyjmuję przekonania wyrażone w wyznaniu wiary tego zboru, który staje się miejscem mojego duchowego wzrostu. Decyduję, że z pomocą Ducha Świętego będę:
1. Chronić jedność swojego zboru.
Będę okazywał miłość innym członkom zboru [J 13:34; Ga 6:10] poprzez budowanie z nimi relacji opartych na prawdzie i łasce, wspierając ich w chwilach radości i smutku [Rz 12:15]; będę gotowy na to, by otwierać dla innych swój dom i serce [1 P 4:9; 1 J 3:18].
Będę dążył do pokoju i zbudowania [Rz 12:18; 1Ts 5:11], unikając obmawiania [Jk 4:11], plotek [Ef 4:29] i nadmiernego gniewania się [Ef 4:26]. Kiedykolwiek zostanę w jakiś sposób urażony lub zraniony, będę dokładał wszelkich starań, by przebaczyć winowajcy, tak jak Chrystus przebaczył mnie, i pojednać się z nim [Mt 18:21-22].
W budowaniu Kościoła Jezusa Chrystusa będę podążał za przywódcami zboru przez darzenie ich zaufaniem, udzielanie wsparcia i współpracę [1Ts 5:12-13; 1Tm 5:19; Hbr 13:17]. Choć jako członkowie zboru wszyscy jesteśmy równi, to w kwestiach spornych, dotyczących życia i funkcjonowania zboru, chcemy zmierzać w kierunku wskazanym przez powołanych przez Boga i ustanowionych przez Kościół przywódców, czy to pastorów, starszych czy diakonów [Dz 14:23, 20:28; Ef 4:11-12; Flp 1:1; 1Tm 3:1-13; Tt 1:5-9].
Zgadzam się na to, by inni członkowie zboru troszczyli się o mój wzrost duchowy, a jeśli będzie to potrzebne, napominali mnie [Hbr 3:13]. Każde takie napomnienie przyjmę z pokorą, traktując je jako okazję do przyjrzenia się własnemu postępowaniu i jego motywom [Prz 15:31]. Jednocześnie deklaruję chęć, by troszczyć się o życie duchowe innych członków i napominać ich w duchu łagodności, jeśli zajdzie taka potrzeba [Ga 6:1].
Rozumiem, że zbór otrzymał od Chrystusa autorytet do wyłączania ze wspólnoty tych, którzy świadomie trwają w grzechu [Mt 18:15-18; 1Kor 5:1-13].
Jeśli nie będę już mógł dłużej brać udziału w życiu tego zboru, w możliwie krótkim czasie znajdę inny zbór, którego częścią będę mógł się stać i w którym będę mógł wzrastać w posłuszeństwie Bogu, oraz przeniosę tam swoje członkostwo, powiadamiając o tym zbór w Chojnicach. [Członkostwo w zborze jest ideą głęboko zakorzenioną w Biblii: chrześcijanie opisani w Nowym Testamencie byli związani z konkretnymi lokalnymi wspólnotami, i to nie tylko poprzez relacje, lecz również w sposób formalny. Np. apostoł Paweł wyraźnie odróżnia tych, którzy są „w zborze”, od tych, którzy są „poza zborem” (1Kor 5:12); opisana przez Jezusa i apostołów praktyka wykluczania ze wspólnoty (Mt 18:15-18; 1Kor 5:1-13) oznacza, że trzeba było najpierw zostać do tej wspólnoty oficjalnie przyjętym; Paweł pisze też o decyzjach podejmowanych przez „większość” (2Kor 2:6), co oznacza, że wiadomo było, ile było w zborze osób uprawnionych do podejmowania decyzji. Wiemy też, że pierwotny Kościół prowadził różnego rodzaju listy (1Tm 5:9). Z tego wszystkiego płynie wniosek, że zbory nowotestamentowe funkcjonowały w oparciu o formalne członkostwo, które jest Bożą wolą dla każdego chrześcijanina.]
2. Brać odpowiedzialność za swój zbór.
Będę modlił się o wzrost tego zboru - zarówno liczebny, jak i duchowy [Ef 6:18; 2Ts 3:1].
Będę głosił Ewangelię, kiedykolwiek Bóg da mi do tego okazję - zarówno indywidualnie, jak i razem z braćmi i siostrami, w ramach działań podejmowanych przez zbór [Mt 28:18-20; 1P 3:15].
Będę przyjaźnie odnosił się do osób odwiedzających zbór, by przez okazywane im zainteresowanie składać świadectwo o miłości Chrystusa [Mt 5:16; 1P 2:12].
3. Służyć w swoim zborze.
Będę używał swoich możliwości, talentów i darów duchowych. Starając się, by przez modlitwę i z pomocą braci i sióstr odkrywać to, do czego Bóg mnie powołuje, będę chętnie angażował się w służbę innym, odpowiadając na potrzeby zboru [Rz 12:6-8; 1Kor 12:4-7; 1P 4:10].
Będę otwarty na to, by korzystać z okazji do rozwijania swoich możliwości w służbie, między innymi przez uczestniczenie w proponowanych przez przywódców zboru kursach, szkoleniach i konferencjach [Ef 4:11-13].
Będę kształtował w sobie postawę sługi [Mk 10:42-45], nie wynosząc się nad innych [Flp 2:3] i postrzegając się jako poddanego Chrystusa [1P 2:16], dbając o systematyczny rozwój swojej relacji z Bogiem [J 15:4-8] poprzez poświęcenie czasu na osobiste studium Biblii [Ps 119:11; 2Tm 3:16-17] i modlitwę [Mt 6:6].
4. Wspierać świadectwo swojego zboru.
Będę regularnie uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach członkowskich, grupach domowych i innych spotkaniach zboru [Hbr 10:25].
Będę żyć pobożnie, dokładając wszelkich starań, by w oparciu o moc Ducha Świętego walczyć z grzechem w swoim życiu i we wszystkim upodabniać się do Chrystusa, pełniąc wolę Bożą poprzez posłuszeństwo nakazom, które nakłada na nas Pismo Święte [1Ts 4:1-3]. Chcę być sprawiedliwy i uczciwy w swojej pracy i innych obowiązkach [Prz 28:6; Ef 4:28]. Chcę, by moje postępowanie było pełne miłości wobec tych, których Bóg umieścił w moim życiu [1Kor 16:14], szczególnie wobec członków mojej rodziny [1Tm 5:8]. Chcę żyć zgodnie z biblijnymi zasadami dotyczącymi małżeństwa i czystości seksualnej [Hbr 13:4; Kpł 18:23; Mt 5:28; Ef 5:3]. Chcę szukać Bożej pomocy w powstrzymywaniu się od wszelkich używek i czynności, które wyrządzają ciału nieuzasadnioną szkodę lub wystawiają na niebezpieczeństwo wiarę moją lub kogoś innego [1 Kor 6:12; Rz 14:13; Ef 5:18].
Będę angażować swój czas, energię i środki na wsparcie służby tego zboru, jego wydatki, pomoc potrzebującym i rozprzestrzenianie Ewangelii pośród wszystkich narodów [Łk 6:38; 2Kor 9:6-8].